ଅର୍ଘ୍ୟ ବନ୍ଦାପନା

ଡାକ ଦେଲେ ଚନ୍ଦ୍ରଶାଳାପୁରକୁ ଗୋ ।

ବନ୍ଦାଇବା ଅର୍ଜନକୁ ସଜନି ଗୋ ।

।୧।

ଶୁଣି ସମସ୍ତ ତରୁଣୀ ।

ନାନା ଅଳଙ୍କାର ଖଞ୍ଜିଲେ ଆଣି ହେ ।

ବାହାରିଲେ ପାଟରାଣୀ ସଜନି ଗୋ ।

।୨।

ହସ୍ତେ ଧରି ଅର୍ଘ୍ୟଥାଳୀ ।

କେ ଅଙ୍ଗେ କସ୍ତୁରୀ କୁକୁମ ବୋଳି ଗୋ ।

କେଶ ଦେଇଛି ସାଉଁଳି ସଜନି ଗୋ ।

।୩।

ନନ୍ଦରାଜାଙ୍କ ଦୁଲାଳୀ ।

ନବରଙ୍ଗେ ବେଶ ହୋଇଛି ବାଳୀ ଗୋ ।

ଆସୁଅଛି ଢଳି ଢଳି ସୁନ୍ଦରି ଗୋ ।

।୪।

ବୋଲେ ସୁଭଦ୍ରା ସୁନ୍ଦରୀ ।

କାହିଁକି ଯାଉଛ ସକଳ ନାରୀ ଗୋ ।

ମୋତେ ନିଅ ସଙ୍ଗେ କରି ସଜନି ଗୋ ।

।୫।

ସତ୍ୟଭାମା କହେ ଧୀରେ ।

ଆମ୍ଭେ ଯାଉଛୁଁ ଚନ୍ଦ୍ରଶାଳାପୁରେ ଗୋ ।

ଅର୍ଘ୍ୟ ଦେବୁ ପାଥଶିରେ ସୁନ୍ଦରି ଗୋ ।

।୬।

ସୁଣ ଗୋ ବିଷ୍ଣୁବଲ୍ଲଭି ।

ତୁମ୍ଭ ସଙ୍ଗେ ଯିବି ଅର୍ଘ୍ୟ ମୁଁ ଦେବୀ ଗୋ ।

ଅର୍ଜୁନ ରୂପ ଦେଖିବି ସଜନି ଗୋ ।

।୭।

ଶୁଣ ଗୋ ସୁଭଦ୍ରା ଦେଈ ।

ଅର୍ଜୁନଙ୍କ ରୂପ ଦେଖିଲେ ତୁହି ଗୋ ।

ମଦନେ ହୋଇବୁ ବାଇ ସଜନି ଗୋ ।

।୮।

ରୁକ୍ମିଣୀ ବୋଲନ୍ତି ସହି ।

କିପାଁ ସୁଭଦ୍ରାକୁ କରୁଛ ନାହିଁ ଗୋ ।

ବାଲ୍ୟ କଲୁ ସାଙ୍ଗ ସେହି ସଜନି ଗୋ ।

।୯।

କେ ବୋଲେ ସମସ୍ତେ ହେବ ।

ସୁଭଦ୍ରାଙ୍କୁ ମଧ୍ୟେ ଘେନିଣ ଥିବା ଗୋ ।

ଅର୍ଜୁନଙ୍କୁ ବନ୍ଦଇବା ସଜନି ଗୋ ।

।୧୦।

ଏମନ୍ତ ବିଚାର କଲେ ।

ଚନ୍ଦ୍ରଶାଳାପୁରେ ପ୍ରବେଶ ହେଲେ ଗୋ ।

ଦୀନ ଜଗବନ୍ଧୁ ବୋଲେ ସଜନି ଗୋ ।

।୧୧।

ଏଥୁ ଅନ୍ତେ କୃଷ୍ଣନାରୀ ଅର୍ଘ୍ୟ ଘେନି କରି ।

ଚନ୍ଦ୍ରଶାଳାପୁରେ ଯେ ପ୍ରବେଶ ସର୍ବ ନାରୀ

।୧।

କୃଷ୍ଣଙ୍କର କୋଳେ ଯେ ଅର୍ଜୁନ ବସିଥିଲେ ।

କେ ଅର୍ଜୁନ ବୋଲି କନ୍ୟାମାନେ ନ ଜାଣିଲେ ।

।୨।

କେହୁ ଜ୍ୟେଷ୍ଠ କେ କନିଷ୍ଠ ବିଚାର ଥକିତ ।

କାହା ଶିରେ ଅର୍ଘ୍ୟ ଦେବା ଦିଶନ୍ତି ଏକାତ ।

।୩।

କନ୍ୟାମାନଙ୍କର ଚିତ୍ତ ଜାଣି ଭାବଗ୍ରାହୀ ।

ଠାରିଲେ ଶ୍ରୀହରି ପାଥଶିରେ କର ଦେଇ ।

।୪।

ଅର୍ଜୁନଙ୍କୁ ବନ୍ଦାଇଲେ ପାଟବଂଶୀ ନାରୀ ।

ଦ୍ଵିତୀୟେ କୃଷ୍ଣକୁ ବନ୍ଦାଇଲେ ଅର୍ଘ୍ୟ ଧରି ।

।୫।

ଫଗୁ ପିଚିକା ମାରନ୍ତି କୃଷ୍ଣ ନାରୀମାନେ ।

ଅର୍ଜୁନକୁ ଦେଖି ଦୃଷ୍ଟ୍ୟ ହେଲେ ସର୍ବଜନେ ।

।୬।

ଅର୍ଘ୍ୟ ଦେଇଣ ସମସ୍ତେ ବାହୁଡ଼ିଲା ବେଳେ ।

ସୁଭଦ୍ରା ଦେଖିଲେ ଅର୍ଜୁନଙ୍କ ରୂପ ଡୋଳେ ।

।୭।

ଲେଉଟି ଲେଉଟି ଅର୍ଜୁନଙ୍କୁ ଚାହେଁ ବାଳୀ ।

କାମାନଳେ ସୁଭଦ୍ରା ପଡିଲେ ମୋହେ ଢଳି ।

।୮।

ସତ୍ୟଭାମା କୋଳ କଲେ ଧରି ସୁଭଦ୍ରାଙ୍କୁ ।

ଵଶ୍ୟ ହୋଇଲୁ ଦେଖିଣ ଅର୍ଜୁନ ରୁପକୁ ।

।୯।

ନାସ୍ତି କରିଥିଲୁଁ ଆମ୍ଭେ ଆସିବାର ବେଳେ ।

ଏବେ କି ହୋଇଲା ଯେ ପଡ଼ିଲୁ କାମାନଳେ ।

।୧୦।

ସୁଭଦ୍ରା ବୋଲନ୍ତି ଦେହେଁ ନାହିଁ ମୋର ଜ୍ଞାନ ।

ଅର୍ଘ୍ୟ ଦେଲା ବେଳୁ ଦେଖି ପୀଡ଼ୁଛି ମଦନ ।

।୧୧।

କାମ ହେଲା ଭଗାରି ଅର୍ଜୁନ ଦେଖି ମୁହିଁ ।

ଭେଟ ଯେ କରାଅ ଦୀନ ଜଗବନ୍ଧୁ କହି ।

।୧୨।

ଅର୍ଜୁନକୁ ଗୋ । ଦିଅ ଆଣି ମୋହର ପାଶକୁ ଗୋ । ହାୟ !

ଏଥୁ ଅନନ୍ତରେ ସତ୍ୟଭାମା କହେ ଶୁଣ ଆଗୋ ନୃପବାଳ ।

ଏ ଯଦୁବଂଶରେ କଳଙ୍କିନୀ ହେଲୁ କି ବୋଲିବେ ବନମାଳୀ । ବିଧୁବଦନିଗୋ ।

।୧।

ତେଜିଲି ମୁଁ ଲଜ୍ଜା କଲି କୁଳ ତ୍ୟଜ୍ୟା ଦେଖିଲା ବେଳୁ ଅର୍ଜୁନ ।

କହୁଛି ତୋ ପାଦ ଧରି ଦିଅ ପାଥ ନ ଦେଲେ ଗଲା ଜୀବନ ଗୋ । ସତ୍ୟଭାମା ।

।୨।

କୋଲନ୍ତା ତୋହର ମାଉଷୀ ଅଟଇ ଅର୍ଜୁନ ତୋହର ଭାଇ ।

ଭାଇ ସଙ୍ଗେ ପ୍ରୀତି କରିବାକୁ ଆଶା କହୁଛୁ ତୁ ଲଜ୍ଜା ନାହିଁ । ବିଧୁବଦନି ଗୋ ।

।୩।

ପରା ଅନ୍ନ ଭୋଗୀ ଯେହୁ ଖାଏ ମାଗି ନିତ୍ୟ କରିଥାଇ ଆଶ ।

ପରଦାରବୃତ୍ତି ଯେମାନେ କରନ୍ତି ତାଙ୍କୁ ଲଜ୍ଜା ଅବା କିସ ଗୋ । ସତ୍ୟଭାମା ।

।୪।

ପର ଅନ୍ନକୁ ଯେ ଆଶ୍ରୟ କରନ୍ତି କ୍ଷୁଧା କି ହଲେ ତାଙ୍କର ।

ପରଦାର ପ୍ରୀତି ଯେମାନେ କରନ୍ତି ମରଣୁ ଲଜ୍ଜା ଅପାର । ବିଧୁବଦନ ଗୋ ।

।୫।

ଅର୍ଜୁନଙ୍କ ତୁଲେ ଭେଟାଇ ନ ଦେଲେ ପଶିବି ଅର୍ଜୁନ ପୁର ।

ଚୋରର ପରାୟେ ଚୋରୀ ମୁଁ କରିବି ଲଜ୍ଜା ଭୟ ନାହିଁ ମୋର ଗୋ । ସତ୍ୟଭାମା ।

।୬।

ଆହୁରି କଥାଏ ଶୁଣ ନୃପବାଳି ପୂର୍ବରେ ଥିଲା ପିଙ୍ଗଳା ।

ଅନେକ ପୁରୁଷ ସଙ୍ଗେ ପ୍ରୀତି କରି ପିଙ୍ଗଳା ଭ୍ରଷ୍ଟ ହୋଇଲା । ବିଧୁବଦନି ଗୋ ।

।୭।

ଆଗୋ ସତ୍ୟଭାମା କହୁଅଛି ମୁହିଁ ପିଙ୍ଗଳାର କଥା ଶୁଣ ।

ଧନୀ ପୁରୁଷକୁ ଦେଖି ଉଦ୍ଧରନ୍ତେ ପାଇଲା ସେହୁ କାରଣ ଗୋ । ସତ୍ୟଭାମା ।

।୮।

ଯେ ନାରୀ ଉତ୍ତମ ରଖେ କୁଳଧର୍ମ ଶୁଣ ଆଗୋ ନୃପବାଳି ।

ଅସତୀ ଵିଟପୀ ଦୋଚାରୀ ହୋଇଲେ ଯଦୁବଂଶେ ହେବୁ କାଳି । ବିଧୁବଦନି ଗୋ ।

।୯।

ଭିକ୍ଷାଶୀ ଯେ ହୋଇ ଲଜ୍ଜା ତାର କାହିଁ ବଡ଼ପଶେ ଯେହୁ ଯାନ୍ତି ।

ରୋଗୀ ଲୋକଙ୍କର ଲଜ୍ଜା କେଉଁଠାରେ ବୈଦ୍ୟକୁ ଆଶ୍ରେ କରନ୍ତି ଗୋ । ସତ୍ୟଭାମା ।

।୧୦।

କାମବ୍ୟଧିକି ଯେ ଔଷଧି କରିବା ଜଗବନ୍ଧୁ କହେ ଗୀତେ ।

କୃଷ୍ଣଙ୍କୁ କହିଣ ଅର୍ଜୁନ ବରିଶ ବିଭା କରାଇବା ତୋତେ । ବିଧୁବଦିନି ଗୋ ।

।୧୧।

ରାଗ ଯଥା ।

ଏଥୁଅନ୍ତେ ସୁଭଦ୍ରା ଯେ ସତ୍ୟଭାମା ପାଦେ ।

ଭକତି କରି କହନ୍ତି କାମର ବିଛେଦେ । ଶକ୍ରବତି ଗୋ ।

ସତେ କି ଅର୍ଜ୍ଜୁନ ହେବ ପତି ଗୋ ।

।୧।

ଏମନ୍ତ ସମୟେ ଯେ ପ୍ରବେଶ ବନମାଳୀ ।

ସତ୍ୟଭାମା ପାଦ ଧରି ଲୋଟେ ନୃପବାଳୀ । ଦେଖି ହରି ଯେ ।

ସୁଭଦ୍ରା ଅଛନ୍ତି ପାଦ ଧରି ଯେ ।

।୨।

କୃଷ୍ଣଙ୍କୁ ଦେଖି ସୁଭଦ୍ରା ସଙ୍କୋଚ ପାଇଲେ ।

ବାହୁଡିଣ ନିଜଗୃହେ ପ୍ରବେଶ ହୋଇଲେ । ନୃପବାଳୀ ଯେ ।

ଅର୍ଜ୍ଜୁନଙ୍କ କଥା ବସେ ଭଳି ଯେ ।

। ୩।

ସତ୍ୟଭାମା କହନ୍ତି ଶୁଣ ହେ ଦାମୋଦର ।

ସଙ୍କୋଚ କଥା ଏ କହିବାକୁ ଲଜ୍ଜା ମୋର । ପ୍ରାଣନାଥ ହେ ।

କି କହିବି ସୁଭଦ୍ରାଙ୍କ କୃତ ହେ ।

।୪।

ଅର୍ଜ୍ଜୁନକୁ ଦେଖିଣ ସୁଭଦ୍ରା ବଶ ହେଲା ।

ଦିଅ ମୋତେ ଅର୍ଜ୍ଜୁନକୁ ବୋଲି କହୁଥିଲା । ଧରି ପାଦ ହେ ।

ସୁଭଦ୍ରା ଯେ ମଦନେ ବିଚ୍ଛେଦ ହେ ।

।୫।

ଗୋବିନ୍ଦ ବୋଇଲେ ଆମ୍ଭେ ଜାଣିଛୁଁ ସେ କଥା ।

ଅର୍ଘ୍ୟ ଦେଲା ବେଳୁ ଯେ ସୁଭଦ୍ରା ପୋତି ମଥା । ଅର୍ଜ୍ଜୁନକୁ ଗୋ ।

ଲେଉଟି ପଛକୁ ଚାହେଁ ତାକୁ ଗୋ ।

।୬।

ସତ୍ୟଭାମା ବୋଲନ୍ତି ଶୁଣ ହେ ହୃଷିକେଶ ।

ଯୁବା କନ୍ୟା ଗୃହେ ରଖିଥିଲେ ବଡ଼ଦୋଷ । ଧର୍ମ ନାଶ ହେ ।

ପିତୃଗଣେ ହୁଅନ୍ତି ନିରାଶ ହେ ।

।୭।

ତୁମ୍ଭଙ୍କୁ ଭକତି କଲା ତା କଷ୍ଟ ଫିଟାଅ ।

ଚଞ୍ଚଳ ହୋଇଣ ତାର ନିକଟକୁ ଯାଅ । ସଙ୍ଗେ ଘେନି ଗୋ ।

ଭେଟ ଯେ କରାଅ ଫାଲଗୁନୀ ଗୋ ।

।୮।

ସୋମବଂଶରେ ଯଦ୍ୟପି ହୋଇବ ସନ୍ତାନ ।

ବଳ ବିକ୍ରମରେ ହେବ ସେ ଅତି ପ୍ରଧାନ । ସେ କୁମର ଗୋ ।

ଜ୍ୱାମ୍ଭୁଦ୍ୱୀପେ ହେବ ନୃପବର ଗୋ ।

।୯।

ସତ୍ୟଭାମା ବୋଲନ୍ତି ବଡକୁ ପଚାରିବା ।

ଊତ୍ସବ କରି ଅର୍ଜ୍ଜୁନେ ପ୍ରଦାନ କରିବା । ଶୁଣ ଏବେ ହେ ।

ଜଗବନ୍ଧୁ କହେ ମଧ୍ୟ ପର୍ବେ ହେ ।

।୧୦।

ଅଗସ୍ତି କହନ୍ତି ଶୁଣ ମାନୁ ଦଣ୍ଡଧାରୀ ।

ସତ୍ୟଭାମାଙ୍କ ବଚନେ କହନ୍ତି ଶ୍ରୀହରି ।

।୧।

ଆଗୋ ସତ୍ୟଭାମା ଯାଅ ଯଶୋଦାଙ୍କ ପୁର ।

ଯଶୋଦା କହିବେ ବଳଦେବଙ୍କ ଛାମୁର ।

।୨।

ବଡ ନାସ୍ତି କଲେ ସୁଭଦ୍ରାଙ୍କୁ ଘେନି ଯିବ ।

ଅର୍ଜ୍ଜୁନଙ୍କ ପୁରେ ନେଇ ଭେଟ କରାଇବ ।

।୩।

ସତ୍ୟଭାମାଙ୍କୁ ଏସନ କହି ଶିରୀପତି ।

ଅର୍ଜ୍ଜୁନଙ୍କୁ ଘେନିଣ ରୁକ୍ମିଣୀ ପୁରେ ଯାନ୍ତି ।

।୪।

ମୁଣୋହି ବଢିଲେ ଯେ ଅର୍ଜୁନ ଦେବ ହରି ।

ଶୟନ କରିଲେ ପଙ୍ଖା ପକାନ୍ତି ଯେ ନାରୀ ।

।୫।

ରୁକ୍ମିଣୀ କାଳିନ୍ଦୀ ପ୍ରିୟା ପକାନ୍ତି ଚାମର ।

ନିଦ୍ରା ତେଜିଣ ବସିଲେ ପ୍ରଭୁ ଦାମୋଦର ।

।୬।

ଗରୁଡକୁ ସୁମରଣା କଲେ ନାରାୟଣ ।

ରମ୍ୟକ ଦ୍ୱୀପରୁ ମିଳେ ବନତାନନ୍ଦନ ।

।୭।

ଲକ୍ଷ୍ମୀଙ୍କି ଘେନିଣ ବିଜେ ଗରୁଡ ପିଠିରେ ।

ପ୍ରବେଶ ହୋଇଲେ ହରି ଗଙ୍ଗାର ତଟରେ ।

।୮।

କପିଳାସ କନ୍ଦରେ ଜାଣିଲେ ଶୃଳପାଶୀ ।

ବୃକ୍ଷର ପିଠିରେ ବିଜେ ପାର୍ବତୀକି ଘେନି ।

।୯।

ଗଙ୍ଗାକୂଳେ ଭେଟ ଯେ ହୋଇଲେ ହରିହର ।

ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ପାଦେ ହରି କଲେ ନମସ୍କାର ।

।୧୦।

ଲକ୍ଷ୍ମୀ ବୋଲୁଛନ୍ତି ତୁମ୍ଭେ ଜଗତର ନାଥ ।

ଯୋଗୀ ଭିକ୍ଷାଶିଙ୍କ ପାଦେ କଲ ପ୍ରଣୀପାତ ।

।୧୧।

ଯାତ୍ରା ନ ଯୋଗାଏ ମୁଖ ଚାହିଁଲେ ତାଙ୍କର ।

ଭିକ୍ଷା ମାଗୁଥାନ୍ତି ବୁଲି ଏ ଦ୍ୱାରା ସେ ଦ୍ୱାରା ।

।୧୨।

ଶ୍ରୀହରି ବୋଲନ୍ତି ଆମ୍ଭ ଜ୍ୟେଷ୍ଠ ଭାଇ ସେହି ।

ତାଙ୍କୁ ଲକ୍ଷ୍ମୀ ନିନ୍ଦା ତୁମ୍ଭେ କଲ କାହିଁ ପାଇଁ ।

।୧୩।

ପାର୍ବତୀଙ୍କ ପାଦେ ଯାଇ କର ନମସ୍କାର ।

ମନୋବାଞ୍ଛା ପୂର୍ଣ୍ଣ ଏକା ହୋଇବ ତୁମ୍ଭର ।

।୧୪।

ଲକ୍ଷ୍ମୀ ବୋଲୁଛନ୍ତି ଯୋଗୀନାରୀ ଯୋଗିଆଶୀ ।

ତା ଛାର ହୋଇବ କି ମୋହର ଠାକୁରାଣୀ

।୧୫।

ସତୀପଣ ଜାଣିବି ଜିଣିଲେ ବୁଦ୍ଧିବଳେ ।

ତେବେ ମୁଁ ପଡିବି ପାର୍ବତୀଙ୍କ ପାଦତଳେ ।

।୧୬।

ଏତେ କହି ଲକ୍ଷ୍ମୀ ବିଜେ ପାର୍ବତୀ ଅଗ୍ରତେ ।

ଲକ୍ଷ୍ମୀ ପାର୍ବତୀ ବିଚାର କରନ୍ତି ଏକାନ୍ତେ

।୧୭।

ଲକ୍ଷ୍ମୀ ବୋଲୁଛନ୍ତି ଯେ ପାର୍ବତୀ ମୁଖ ଚାହିଁ ।

ମଧ୍ୟପର୍ବ ଭାରତରେ ଜଗବନ୍ଧୁ କହି ।

।୧୮।

ନୃପଗଣ ହେ । ଲକ୍ଷ୍ମୀ ପାର୍ବତୀଙ୍କ କଳି ଶୁଣ ହେ । ଦାୟକା ।

ଶୁଣ ହେ ନୃପତି ପାର୍ବତୀଙ୍କ ମୁଖ ଚାହିଁ ଲକ୍ଷ୍ମୀ କହୁଛନ୍ତି ।

ଭିକ୍ଷାଶୀ ଗୋଟା ଏ ଗଲା ଯେ ଏପଥେ ଦେଖିଅଛ କି ପାର୍ବତୀ କି ଅମ୍ବିକା ଗୋ ।

।୧।

ପାର୍ବତୀ ବୋଲନ୍ତି ଭିକ୍ଷାଶୀ ଜାଣନ୍ତି ଭିକ୍ଷାଶୀଙ୍କର ବାରତା ।

ବଳିଦ୍ୱାରେ ଭିକ୍ଷା ମାଗୁଥିଲେ ଯେହୁ ତାଙ୍କୁ ପଚାର ଏ କଥା କି କମଳା ଗୋ ।

।୨।

ଦେଖିଛ ପାର୍ବତୀ ତାଣ୍ଡବ ନୃତ୍ୟ ଯେ କରିବାକୁ ଜଣେ ଯାଏ ।

ଡମ୍ବରୁ ଖଣ୍ଡେକ ଧରିଣ ହସ୍ତରେ ଥେଇ ଥେଇ ନାଚୁଥାଏ କି ଅମ୍ବିକା ଗୋ ।

।୩।

ଶୁଣ ଗୋ କମଳା ବୃନ୍ଦାବନେ ଜଣେ ନୃତ୍ୟ କରୁଥିଲା ଯାଇ ।

ହସ୍ତରେ ମୁରଲୀ ତ୍ରିଭଙ୍ଗିମା ବେଶ ନାଚୁଥାଏ ଥେଇ ଥେଇ କି କମଳା ଗୋ ।

।୪।

ଲକ୍ଷ୍ମୀ ବୋଲୁଛନ୍ତି ଶୁଣ ଗୋ ପାର୍ବତୀ ଯୋଗୀ ଜଣେ କି ଦେଖିଛ ।

ମୃଗଛାଲ ହସ୍ତେ ଧରି ଗଲେ ପଥେ ଦେଖି କପଟ କରୁଛ କି ଅମ୍ବିକା ଗୋ ।

।୫।

ପାର୍ବତୀ ବୋଲନ୍ତି ଯାହାର ସେ ପତି ବରାହ ଯେ ଅବତାର ।

ମୃଗଙ୍କର ବୀଳି ବରାହେ ଜାଣନ୍ତି ତାହାଙ୍କୁ ଯାଇ ପଚାର କି କମଳା ଗୋ ।

।୬।

ଶୁଣ ଗୋ ପାର୍ବତୀ ଲେଙ୍ଗଟା ଲେଙ୍ଗୁଟି ମାରି ଜଣେ କିବା ଯାଏ ।

ଗଳେ ହାଡ଼ମାଳ ବିଭୁତି ଲେପନ ଚଢି ବୃଷଭ ଗୋଟାଏ କି ଅମ୍ବିକା ଗୋ ।

।୭।

ଶୁଣ ଗୋ କମଳା ଗୋରୁଙ୍କର ମେଳେ ବୃଷଭ ଯେ ଚରୁଥାଇ ।

ଗରୁଡେ ଜାଣନ୍ତି ବୃଷଭର କଥା ତାହାଙ୍କୁ ପଚାର ଯାଇଁ କି କମଳା ଗୋ ।

।୮।

ଲକ୍ଷ୍ମୀ ବୋଲୁଛନ୍ତି ଶୁଣ ମୋ ପାର୍ବତୀ ଦେଖିଛ କି ଭୂତ ଜଣେ ।

ମସାଣିଭୂମିରେ ଭୂତଙ୍କର ମେଳେ ରାତ୍ରରେ ବୁଲେ ଏଣେ ତେଣେ କି ଅମ୍ବିକା ଗୋ ।

।୯।

ପାର୍ବତୀ ବୋଲନ୍ତି ଶୁଣ ଗୋ କମଳା ଭୁତ ମୁହିଁ ନ ଦେଖଇ ।

କଳାଭୂତ ଜଣେ ରାଧୀକାକୁ ଲାଗେ ତାହାକୁ ପଚାର ଯାଇ କି କମଳା ଗୋ ।

।୧୦।

ପାର୍ବତୀଙ୍କି ଲକ୍ଷ୍ମୀ ଜିଣି ନ ପାରିଲେ ଚରଣେ ଭକତି କଲେ ।

ମନେ ବିଚାରିଲେ ଏଇ ମହାସତୀ ଦୀନ ଜଗବନ୍ଧୁ ବୋଲେ କି ସୁଜନେ ହେ ।

।୧୧।

ଅଗସ୍ତି କହନ୍ତି ଶୁଣ ମନୁ ନୃପବର ।

ଈଶ୍ୱରଙ୍କୁ ଦର୍ଶନ କଲେକ ଦାମୋଦର । ହରିହର ହେ ।

ଚଳିଲେ ଦ୍ଵାରକା କୈଳାସର ହେ ।

।୧।

କୃଷ୍ଣ ବାଣୀ ଶୁଣି ସତ୍ୟଭାମା ଚଳିଗଲେ ।

ଯଶୋଦାଙ୍କ ପାଦେଯାଇ ନମସ୍କାର କଲେ । ଠାକୁରାଣୀ ହେ ।

କଲ୍ୟାଣ କରନ୍ତି ନନ୍ଦଗଣୀ ହେ ।

।୨।

ସତ୍ୟଭାମା ବୋଲେ ଆଜ କହିବି କଥାଏ ।

ଅର୍ଜୁନକୁ ଦେଖିଣ ସୁଭଦ୍ରା ବଣା ହୋଏ । କି କରିବା ଗୋ ।

ଅର୍ଜୁନେ ସୁଭଦ୍ରା ବିଭା ଦେବା ଗୋ ।

।୩।

ଯଶୋଦା ବୋଲନ୍ତି ଜ୍ୟେଷ୍ଠପୁତ୍ର ହଳଧର ।

ତାହାକୁ ପଚାରିଣ କରିବା ବିଭାଘର । ସୁଭଦ୍ରାଙ୍କୁ ଗୋ ।

ବିଭା କରାଇବା ଅର୍ଜୁନକୁ ଗୋ ।

।୪।

ତୁମ୍ଭେ ଥାଅ ଆମ୍ଭ ପୁର ମୁ ଆସଇ ଶୁଣି ।

ଏତେ କହି ବଳଦେବ ପୁରେ ନନ୍ଦରାଣୀ । ଦେଖି ରାମ ହେ ।

ଜନନୀ ପାଦେ କଲେ ପ୍ରଣାମ ହେ ।

।୫।

ବେନିକର ଯୋଡି ପଚାରନ୍ତି ହଳଧର ।

କିଅର୍ଥେ ବିଜୟ କଲ ମାତଃ ଆମ୍ଭ ପୁର । କହ ସତ୍ୟ ଗୋ ।

ଆଜ ଆମ୍ଭପୁରେ ଉପଗତ ଗୋ ।

।୬।

ନନ୍ଦରାଣୀ ବୋଲେ ପୁତ୍ର ଶୁଣ ବଳଦେବ ।

ସୁଭଦ୍ରା ଆମ୍ଭର ଅର୍ଜୁନକୁ ବିଭାହେବ । ତୋ ମନକୁ ଯେ ।

ପାଇଲେ କନ୍ୟା ଦେବା ପାପକୁ ଯେ ।

।୭।

ଶୁଣି ବଳରାମ କର୍ଣ୍ଣେ ପକାଇଲେ ହସ୍ତ ।

ପାଣ୍ଡବେ ଅଟନ୍ତି ଗୋଳଭୁଣ୍ଡା ଜାରିଜାତ । ଅର୍ଜୁନକୁ ଗୋ ।

ନ ଦେବା ଆମ୍ଭର ସୁଭଦ୍ରାକୁ ଗୋ ।

।୮।

ବନ୍ଧୁପଣକୁ ପାଣ୍ଡବେ ନୁହନ୍ତି ଭାଜନ ।

ଆମ୍ଭେ ବର କରିଅଛୁଁ ରାଜା ଦୁର୍ଯ୍ୟୋଧନ । ଆଗୋ ମାତ ଗୋ ।

ବନ୍ଧୁପଣେ ଯୋଗ୍ୟ କୁରୁନାଥ ଗୋ ।

।୯।

ସୁବର୍ଣ୍ଣ ଫୁଟଇ ପାଦ ପଡନ୍ତେ ଯାହାର ।

କୃଷ୍ଣ ନ ଜାଣିବେ ଯେ କରିବା ବିଭାଘର । ବୁଝି ଦିନ ଗୋ ।

ବିଭା କରାଇବା ଦୁର୍ଯ୍ୟୋଧନ ଗୋ ।

।୧୧।

ବଳରାମଙ୍କର ବାଣୀ ଶୁଣି ନନ୍ଦରାଣୀ ।

ବାହୁଡ଼ିଣ ସତ୍ୟଭାମା ଆଗେ କହେ ବାଣୀ । ନନ୍ଦରାଣୀ ହେ ।

ଜଗବନ୍ଧୁ ମଧ୍ୟପର୍ବେ ଭଣି ହେ ।

।୧୧।

ଏଥୁଅନ୍ତେ ସତ୍ୟଭାମା ପାଶେ ନନ୍ଦରାଣୀ ।

କହନ୍ତି ଅର୍ଜ୍ଜୁନେ ନାସ୍ତି କଲେ ହଳପାଣି ।

।୧।

ସୁଭଦ୍ରାକୁ ବିଭା ହେବ କୁରୁ ନୃପବର ।

ଅର୍ଜୁନକୁ ନାସ୍ତି କଲେ କରିବାକୁ ବର ।

।୨।

ଏସନ ଶୁଣିଣ ସତ୍ୟଭାମା ବାହୁଡ଼ିଲେ ।

ସକଳ ସଙ୍କେତ କୃଷ୍ଣ ଆଗରେ କହିଲେ ।

।୩।

ଏସନ ଶୁଣି ଗୋବିନ୍ଦ ବୋଲନ୍ତି ଉତ୍ତର ।

ସୁଭଦ୍ରାଙ୍କୁ ଘେନି ଗଲେ ଅର୍ଜ୍ଜୁନଙ୍କ ପୁର ।

।୪।

ଦେଖିବା କେମନ୍ତେ ବିଭା ହେବ ଦୁର୍ଯ୍ୟୋଧନ ।

ଗୁପତେ ଭେଟ କରାଅ ସୁଭଦ୍ରା ଅର୍ଜୁନ ।

।୫।

ଅର୍ଜୁନଙ୍କ ସଙ୍ଗେ ସୁଭଦ୍ରାର ଭେଟ ହେଲା ।

ଦିନ ଜଗବନ୍ଧୁ ଏହା ଗୀତରେ ଗାଇଲା ।

।୬।

ସମାପ୍ତ ।

ରାଧିକାଙ୍କ ଅନୁରାଗ ।

ଫୁଲ ମନାସ ବୃତ୍ତେ ।

ରାଧା ଧରି ସଖି କର ।

ବୋଲନ୍ତି ଆକଟ ଆହୁ ନ କର ଗୋ ।

ଲାଜ ଭୟ ଛାଡିଲି ନିକର ସଜନି ଗୋ ।

।୧।

ଘନଶ୍ୟାମ ଗୁଣମାନ ।

ରଖି ଅଛି କି ମୋ ଧୈର୍ଯ୍ୟ ଗୁମାନ ଗୋ ।

ମନ ଦହୁଛି ତା ସନମାନ । ସ ।

।୨।

ତୁଚ୍ଛ ମୋହିବା ମୁନିଙ୍କି ।

ତାଙ୍କୁ ପ୍ରୀତିପଣେ ଯୋଗ୍ୟ ମୁ ନିକି ଗୋ ।

ଅଳଙ୍କାର ସେତ ଅବନିକି ସଜନି ଗୋ ।

।୩।

ଶୁଣି ତାଙ୍କ କଥା ପଦେ ।

ରମା ଉମା ପ୍ରାଣ ବିକିବେ ପଦେ ଗୋ ।

ନାରୀ ନରସିବେ ଇନ୍ଦ୍ରପଦେ ସଜନି ଗୋ ।

।୪।

ଅନାଇ ଯାହା ବଦନ ।

ପବି ହେଲେ ହେବ ମୋହି ମଦନ ଗୋ ।

ସୁଖାନନ୍ଦ ଅମୃତସଦନ । ସ ।

।୫।

ଦେଖିଲେ ପତି ବରତି ।

ଦମ୍ଭ ତେଜି ଆଚରିବେ ପୀବତି ଗୋ ।

ନାଗନାରୀ ଇଛିବେ ସୁରତି ସ ଗୋ ।

।୬।

ଗତି କରନ୍ତେ ପଥରେ ।

ଦ୍ରଦ୍ଧ ହୋଇ ବହି ଯିବେ ପଥରେ ଗୋ ।

ନ ଭୁଲିବ କେ ମନ ମଥରେ ସ ।

।୭।

ଦିନେ ମୋ ନେତ୍ରପଥରେ ।

ପଡିଗଲେ ବାଙ୍କଚୂଳିଆ ଥରେ ଗୋ ।

ଆଜଯାଏ ମୋ ହୃଦୟ ଥରେ ସଜନି ଗୋ ।

।୮।

ଦମ୍ଭ ବଳିଲେ ପବି କି ଆଣି ରଖିବ କେ ଚାହିଁ ଛବିକି ଗୋ ।

ମୁତ ସାରିଲିଣି ମାନ ବିକି ସ ଗୋ ।

।୯।

ନାହିଁ ପୂର୍ବେ ପୁଣ୍ୟ କରି ।

ସୁମନେ ମନାଇ ନାହିଁ ଶଙ୍କରୀ ଗୋ ।

ହେବି କି କରି ତାଙ୍କ କିଙ୍କରୀ ସ ।

।୧୦।

ଚାହିଁ ମୁଖ ଦରପଣେ ।

ବିଚାରଇ ହେଲେ ମୋପରି ପାଶେ ଗୋ ।

ଶୋଭା ନ ଦିଶିବେ ଦାସୀପଣେ ସ ।

।୧୧।

ମୁରଲୀ ମୁଖେ ସୁନ୍ଦର ।

ଡୋଳା ଖେଳାଇବା ଭଙ୍ଗି ସୁନ୍ଦର ଗୋ ।

ନାହିଁ କାହିଁ ମେଦିନୀ ମଧ୍ୟର ସ ।

।୧୨।

ସ୍ମିତ ରଙ୍ଗୀମା ଅଧରେ ।

ତ୍ରିଭଙ୍ଗିଛନ୍ଦରେ ମୁରଲୀ ଧରେ ଗୋ ।

ନାହିଁ ସେ ଶୋଭା ଅଧ ଉର୍ଦ୍ଧ୍ୱରେ ସ ।

।୧୩।

ଅଳକାବୃତ ଲପନ ।

ବେଳେ ବେଳେ କରି ଦିଏ କମ୍ପନ ଗୋ ।

ଦେଖି ନ ଦେଖିବ କେ ସ୍ୱପନ ସ ।

।୧୪।

ମକରକୁଣ୍ଡଳ ଗତି ।

ଶ୍ରୁତିରେ ଅଗମ୍ୟ ସୃତି ସଙ୍ଗତି ଗୋ ।

ଦେଖି ନେତ୍ର ପାଇଥାଏ ଗତି ସ ।

।୧୫।

ଗୁଞ୍ଜ ଗୁଞ୍ଜରା ଖଞ୍ଜିତ ।

ଗୋଟି ମଲ୍ଲିବେଢା ଯୁଡା ରଞ୍ଜିତ ଗୋ ।

କେକୀପୁଚ୍ଛ ତହିଁ ବିରାଜିତ ସ ।

।୧୬।

ଜାମୁଡାଲି ଖୋସିବାର ।

କିଆପତ୍ର ବେଢ଼ ତହିଁ ଦେବାର ଗୋ ।

ଦମ୍ଭ ନାଶନତ ସେ ଯୁବାର ସ ।

।୧୭।

ନାଶେ ଗଜମୋତିବର ।

ଥୋପ ମେଲିଛିକି କାମଧୀବର ଗୋ ।

ଭେଦ କରେ ନେତ୍ରରାଜିବର ସ ।

।୧୮।

ଭାଲେ ଚିତା ଗୋରୋଚନା ।

କସ୍ତୁରୀ ତିଳକ ମଧ୍ୟେ ରଚନା ଗୋ ।

ବିନାଶକ ସେ ବାମଲୋଚନା ସ ।

।୧୯।

କଣ୍ଠେ କଉସ୍ତୁଭ ମାନି ।

କଳାମେଘେ ଉଦେ କି ଦିନମଣି ଗୋ ।

ରତ୍ନ ହାର ନବଗ୍ରହ ମଣି ସ ।

।୨୦।

ଶୋଭା ପୀତବସନରେ ।

ବିଜୁଳି ଶୋଭେ କି ନବଘନରେ ଗୋ ।

ଦେଖି ମାନ ନ ରହେ ମନରେ ସ ।

।୨୧।

କଟିତଟରେ କିଙ୍କିଣି ।

କିଜାତି ମଧୁର ଶୁଭେ ତା କିଣି ଗୋ ।

ବଳତ୍କାରେ ମାନ ନିଏ କିଣି ସ ।

।୨୨।

ପାଦେ ରୁଣିତ ନୁପୁର ।

ନାଦେ ଚମକାଏ ଅମରପୁର ଗୋ ।

କାହା ହୃଦ ନୋହେ ରସପୁର ସ ।

।୨୩।

ନଟବର ମନୋହର ।

ଦେଖିଲେ ମୋହିତ ହୋଇବେ ହର ଗୋ ।

ନାରୀ ବାଞ୍ଛା ହେବ ଅ ଦେହର ସ ।

।୨୪।

ଅଲକ୍ଷ ସିଂହାସନର ।

ଶୋଭା ନର ନାରୀ ନାଗ କିନ୍ନର ଗୋ ।

ପୂଜାପ୍ରତିମା ସେ ମଦନର ।

।୨୫।

କି ଛାର ନରତରୁଣୀ ।

ଦେବସ୍ତିରୀ ହେବେ ସୁରତେ ଋଣିଗୋ ।

ଶୋଭା ଦେଖି ରସିବେ ବାରୁଣୀ ସ ।

।୨୬।

ସେ ଶୋଭାସୃଷ୍ଟି ସାମନ୍ତ ।

ଅଛଇ ତହିଁରେ ଗୁଣ ତେମନ୍ତ ଗୋ ।

ଘେନ ପ୍ରିତିଆପଣ କେମନ୍ତ ସ ।

।୨୭।

ମୋତେ ଲଭିନା ହିତରେ ।

ଅନୁସରି ଥାନ୍ତି କେତେ ମତରେ ଗୋ ।

ବଶ ନୋହିବ କେ ତେମନ୍ତରେ ସ ।

।୨୮।

ମୋ ଗତାଗତ ବାଟରେ ।

ଜଗି ବସିଥାନ୍ତି ସେ କପଟରେ ଗୋ ।

ମାତ୍ର ଦରଶନ ଲମ୍ପଟରେ ସ ।

।୨୯।

ଲେଖନ୍ତି ଗତିପଥରେ ।

ପ୍ରାଣ ବିକା ସରେ ମନମଥରେ ଗୋ ।

ଭୁରୁ ମର ମୋର ବୋଲେ ଥରେ ସ ।

।୩୦।

ମୋ ପଦଚିହ୍ନ ଧୂଳିକି ।

ବୋଲି ଦିଅନ୍ତି ସେ ହୃଦସ୍ଥଳିକି ଗୋ ।

ଲୁଚିଯାଇ ସେ ସ୍ନେହାବଳିକି ସ ।

।୩୧।

କୁସୁମତୋଳା ବନରେ ।

ଲେଖନ୍ତି କେତକୀ ସ୍ୱଚ୍ଛ ଦଳରେ ଗୋ ।

ଗଣ ସଙ୍ଗେ ଗଣ ଏ ଦୀନରେ ସ ।

।୩୨।

ମଧୁପକୁ ମାଧବିକା ।

ଯେମନ୍ତ ତେମନ୍ତ ତୁ ମୋ ଜୀବିକା ଗୋ ।

ସ୍ୱଇଚ୍ଛାରେ ହୋଇଛି ମୁ ବିକା ସ ।

।୩୩।

ଏହା ପଢିଲା ଦିନରୁ ।

ପାସୋରି ନ ଗଲା ଦିନେ ମନରୁ ଗୋ ।

ସେତ ଅଧିକ ମୋ ଜୀବନରୁ ସ ।

।୩୪।

କହନ୍ତି ମିତ ଆଗରେ ।

ଝାସ ଦେବୀ ଯାଇ ଗଙ୍ଗାସାଗରେ ଗୋ ।

ତିଳ ହେବି ବନ୍ଧୁ ଶ୍ରୀଅଙ୍ଗରେ ସ ।

।୩୫।

ତାନାମ ଗାଇ ତୁଣ୍ଡରେ ।

ପ୍ରୀତି ଡ଼ମ୍ବରୁ ବଜାଇ ଦାଣ୍ଡରେ ଗୋ ।

ଭିକ୍ଷା ମାଗୁଥିବି ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡରେ ସ ।

।୩୬।

ତାନାମ ଲେଖା ଛାପରେ ।

ଛାଇ ହୋଇଥିବି ହୃଦ ଉପରେ ଗୋ ।

ଧ୍ୟାଇ ଥିବି ତାହା ସ୍ୱରୂପରେ ସ ।

।୩୭।

କେହି ଯାଇ ସନ୍ନିଧରେ ।

ଜଣାଇବ ଯେବେ କୃପାନିଧିରେ ଗୋ ।

ଦୟା ହୋଇବ କି ନାହିଁ ଥରେ ସ ।

।୩୮।

ଏହା ଯେବେ ଶୁଣାଯିବ ।

ପଥର ହୋଇଲେ ତରଳି ଯିବା ଗୋ ।

ପତିବ୍ରତ କେହୁ ନ ତେଜିବ ସ ।

।୩୯।

ଭଙ୍ଗ ଭୋଗ ଚନ୍ଦ୍ରମଲ୍ଲୀ ।

ଦେଖି ଦେଖାଇ ଥରି ଠାରି ଦେଇ ମଲି ଗୋ ।

ଏହା ଦେଖି କାହିଁକି ନ ମଲି ସ ।

।୪୦।

ରଜକୀ ତୋଷି ଧନରେ ।

ବୋଲୁଥାନ୍ତି କେଡେ ସନମାନରେ ଗୋ ।

ମୋ ବସନ ଅଙ୍ଗ ମିଳନନରେ ସ ।

।୪୧।

ମୋ ସ୍ନାନ ଜଳଘାଟରେ ।

ଭାସିଲି ବୋଲି ପବନ୍ତି ହଟରେ ଗୋ ।

ଛଡା କୁସୁମ ଲବ୍ଧଲଟରେ ସ ।

।୪୨।

ଛଡ଼ାମାଳକୁ ଲୋଡାଇ ।

କି ସ୍ନେହରେ ନେଇ ଚୁଳେ ଗୁଡ଼ାଇ ଗୋ ।

ହେଲେ ଇନ୍ଦ୍ରେ କରନ୍ତି ବଡାଇ ସ ।

।୪୩।

ଚୂତ ପଳିତପତର ।

ହୃଦରେ ଲାଗନ୍ତି ହୋଇ କାତର ଗୋ ।

ବାସ ପରିଧାନ ହରିତର ସ ।

।୪୪।

ରୋଚନା ଚିତା ଭାଲରେ ।

ବସନ୍ତପକ୍ଷୀ ଧରନ୍ତି ଜାଲରେ ଗୋ ।

ନେତ୍ର ସ୍ଥକିତ ଷଶ ଫୁଲରେ ସ ।

।୪୫।

କିଶଳୟ ଭାଙ୍ଗି କରେ ।

ଆଦରେ ଖୋସନ୍ତି ସେ ମସ୍ତକରେ ଗୋ ।

କର ନିବେଶନ୍ତି କରଜରେ ସ ।

।୪୬।

ଧରି ଅଳି ନଲିନରେ ।

ମିଳାନ୍ତି ପୁଣି କି ଘେନି ମନରେ ଗୋ ।

ସୁଖୀ ଦେଖି ଖେଳା ଖଞ୍ଜନରେ ସ ।

।୪୭।

ଶୁଣି ପିକ ଭାରତୀକି ।

ଧୀରେ ନିବେଶନ୍ତି ଦକ୍ଷଶ୍ରୁତିକି ଗୋ ।

କେତେ ପ୍ରଶଂସା ହଂସଗତିକି ସ ।

।୪୮।

ଦେଖିଲେ ନବ ତମାଳ ।

ଖଞ୍ଜି ଦେଉଥାନ୍ତି କୁସୁମମାଳ ଗୋ ।

କରୁଥାନ୍ତି କୋଳ କୃତମାଳ ସ ।

।୪୯।

ଚାହୁଁ ପଦ୍ମ ବଂଶୀଧର ।

ଗୋଜ ହୋଇ ଯାଉଥାଇ ଅଧର ଗୋ ।

ନେତ୍ର ହୋଇଯାଏ ଜଳଧର ସ ।

।୫୦।

ଏଜାତି ମମତାମାନ ।

କରୁଛ ଏହା କେ କି ଅନୁମାନ ଗୋ ।

ମୁତ ଘେଁନିଛିଁ ଏସନମାନ ସ ।

।୫୧।

ଦେଖି ଶୁଣି ଜାଣି କରି ।

କେଉଁ ଗୁଁଆରୀ ନୋହିବ କିଙ୍କରୀ ଗୋ ।

ମାନସତ ଅବାରଣ କରି ସ ।

।୫୨।

ଧରୁଛି ତୁମ୍ଭର କର ।

ସଖିପଣ ଗୁଣ ଏତିକି କର ଗୋ ।

ନେଇ କରାଅତା ପରିଚାର ସ ।

।୫୩।

ସେ ଯେତେ ଝତି ରଚଇ ।

ହୃଦୟ ଭିତରେ ମୋର ନାଚଇ ଗୋ ।

ତାହା ବିନା କି ବଧା ବଞ୍ଚଇ ସ ।

।୫୪।

ବାଜୁ ଦୁଷଣ ଘୋଷଣ ।

ହେଲେ ହେବ ପଛେ ନାନା କଷଣ ଗୋ ।

ମୃତ କଲିଣି ନିନ୍ଦା ଭୁଷଣ ସ ।

।୫୫।

ଭୟକୁ ତେଜ ବହନ ।

ବେଗେ ଦେଖାଅ ସେ କାମମୋହନ ଗୋ ।

ନ କଲେ ହେବଟି ବହନ ସ ।

।୫୬।

ଶୁଣି କିଶୋରୀ ଭାରତୀ ।

ସଖିସମୂହ ହୋଇଲେ ଅରତି ଗୋ ।

ହୃଦ ଭିତରେ ହେଲେ କରିକି ସ ।

।୫୭।

ଦୀନ ଅଭିମନ୍ୟୁ ଜୀବ ।

ରାଧା ଭାବ ଭାବି ବାହାରି ଯିବ ହେ ।

ସତେ ଏ ଭାଗ୍ୟ କି ଦେଖା ଯିବ

ଗୋବିନ୍ଦ ହେ ।

।୫୮।

ବନବିଜେ ଚଉତିଶା ।

କହନ୍ତି ରାମଚନ୍ଦ୍ର ଶୁଣ ଗୋ ସୀତା ।

କଲି ବଣକୁ ଯିବ ନ କର ଚିନ୍ତା ଗୋ ।

କଉଶଲାଙ୍କ ପାଶେ ଥିବ ଏକାନ୍ତ ।

କର୍ମ୍ମରେ ବିହି ଲେଖିଅଛି ଏମନ୍ତ ଗୋ ।

।୧।

ଖରତରେ ଜାନକୀ ଉଠିଲେ ଶୁଣି ।

ଖରେ ବନକୁ ନିଅ କୋଦଣ୍ଡପାଣି ହେ ।

ଖଳ ବଚନ କେହୁ ସହିବ ମୋର ।

ଖଳନଳ ନୟନୁ ବହିବ ନୀର ହେ ।

।୨।

ଗହନ ବନେ ସଖି ନ ପାଇ ସୁଖ ।

ଗଲେ ତୁ ଦେବୁ ମୋତେ ଦାରୁଣ ଦୁଃଖ ଗୋ ।

ଗଳାମର୍କତମାଳୀ ଜନକସୂତା ।

ଗଜଗମନି ଗଲେ ପାଇବୁ ବ୍ୟଥା ଗୋ ।

।୩।

ଘୋଷୁ ମୁଁ ଥିବି ପୁରେ କାନାମ ବସି ।

ଘୋର ବିପତ୍ତି ହେବ ଦିବସ ନିଶି ଗୋ ।

ଘନବରନ ନାଥ କୋଦଣ୍ଡପାଣି ।

ଘନ ଚାତକ ପ୍ରାୟେ ଝୁରିବ ପୁଣି ହେ ।

।୪।

ନ କର ଚିନ୍ତା ସଖି ମୋ ପ୍ରାଣପ୍ରିୟେ ।

ନରେନ୍ଦ୍ରଜେମା ମନେ ନ କର ଭୟେ ଗୋ ।

ନାହିଁ ନ କର ମୁ ଯେ ଯିବଇ ବନ ।

ନ ଗଲେ ସତ୍ୟଭଗ୍ନ ହେବ ରାଜନ ଗୋ ।

।୫।

ଚନ୍ଦ୍ରବଦନୀ କହେ ଆହେ ରାଘବ ।

ଚକୋର ତ୍ୟଜିବ କି ଚନ୍ଦ୍ରମାଭାବ ହେ ।

ଚଳ ବନକୁ ମୋତେ ସଙ୍ଗରେ ଘେନି ।

ଚକ୍ଷୁ ଗଲେ କି ପ୍ରାଣ ରହିବ ପୁଣି ଗୋ

।୬।

ଛନ୍ଦ କପଟ କଲେ କୈକେୟୀ ମାତା ।

ଛଳେ ବନକୁ ଯାଅ ବୋଇଲେ ପିତା ଗୋ ।

ଛନ୍ଦ କରିଣ କରାଇଲେ ସେ ସତ୍ୟ ।

ଛାଡ଼ିବେ ରାମ ରାଜ୍ୟ ରାଜା ଭରତ ଗୋ ।

।୭।

ଜନକ ଦେଲେ ଶୁଦ୍ଧ ମନରେ ଥାଇ ।

ଯତ୍ନେ ଯାଅ ବିଇଲେ ପ୍ରଦୀପ ଛୁଇ ହେ ।

ଜୀବନ ଯାଉ ଜପି ତୁମ୍ଭରି ନାମ ।

ଯେବେ ତେଜିବ ପ୍ରଭୁ ଅଯୋଧ୍ୟା ଗ୍ରାମ ହେ ।

।୮।

ଝସନୟନୁ ନୀର ବାହାରି ପୁଣି ।

ଝୁରିବେ ମାତା ଆଦି ସମସ୍ତ ରାଣୀ ଯେ ।

ଝାମ ବାଜିଲା ପରି ହୋଇଲେ ରାମ ।

ଝଟତି ବିହି ମୋତେ ହୋଇଲା ବାମ ।

।୯।

ନୃପନନ୍ଦନ ଆହେ ଅଯୋଧ୍ୟାନାଥ ।

ନିରେଖି ଯୁବତୀ କି ହେବି ଅନାଥ ହେ ।

ନବୀନ ବୟସୀ ମୁଁ ଅବଳା ନାରୀ ।

ନୋହିଲି ଯୋଗ୍ୟ ପଦ୍ମ ପାଦକୁ ସରି ହେ ।

।୧୦।

ଟୀକା ହୁଅନ୍ତା ରାତ୍ର ହୋଇଲେ ଶେଷ ।

ଟୀକା ଭାଙ୍ଗିଲା ଏବେ ବନରେ ବାସ ଗୋ ।

ଟାଣ ଯେ କହି ନୋହେ କୈକେୟୀ ମାତା ।

ଟାକି ଯେ ରହିଥିଲା ଖଳ ବିଧାତା ଗୋ ।

।୧୧।

ଠାକୁର ଆଉ ନାହିଁ ତୁମ୍ଭ ବିହୀନେ ।

ଠାବ ନାହିଁ ମୋ ନବପଞ୍ଚ ଭୁବନେ ହେ ।

ଠିକେ ନାଶିଲ ବନେ ତାଡକାସ୍ତୁରୀ ।

ଠଶ ପାଦ ଲାଗିଣ ଅହଲ୍ୟା ତାରି ହେ ।

।୧୨।

ଡୋଳାପ୍ରତିମା ମୋର ଜନକଜେମା ।

ଡାଳିମ୍ବବୀଜଦନ୍ତୀ ଅତି ସୁସମା ଗୋ ।

ଡରିବୁ ବନେ ଗଲେ ରୁଷି କୁମାରି ।

ଡାକିବୁ କାହ୍ନା ନାମେ କି ବୋଲି କରି ଗୋ ।

।୧୩।

ତାଳେ ନିରାଶ କରି ଯିବ କି ବନ ।

ଢଳି ନ ଯାଇ କିପାଁ ରହେ ଜୀବନ ହେ ।

ଢାଳେ ଚାତକ ଜଳଧରକୁ ଆଶା ।

ଢ଼ୋକି ଗରଳ ପ୍ରାଣ କରିବି ନାଶ ହେ ।

।୧୪।

ଆଣି ବିଧାତା ମୋତେ ଏ ଦଶା ଦେଲା ।

ଅଶିମା ଆଦି ମୋର ଛଡାଇ ନେଲା ଗୋ ।

ଅଇଲି ସଖି ମୁହିଁ କହିବା ପାଇଁ ।

ଅନର୍ଥ କଥା ମୋତେ କହ କିପାଇଁ ଗୋ ।

।୧୫।

ତୋ ପରେ ବିଶ୍ୱନାଥ ପ୍ରସନ୍ନ ହେଲେ ।

ତୁମ୍ଭର ଦାସୀ ହେବି ବୋଲି ବୋଇଲେ ଗୋ ।

ତୁମ୍ଭେ ନ ଯାଉ ଆଗ ଯିବି ମୁଁ ବନ ।

ତିନି ଭୁବନେ ଥିବ କୀରତି ମାନ ଗୋ ।

।୧୬।

ଥରେ ନ ଘେନ କିପାଁ ମୋର ଦଇନୀ ।

ଥରହର ହେଉଚି ନୟନ ବେନି ଗୋ ।

ଥାଅ ନିଶ୍ଚିନ୍ତ ହୋଇ ଅଯୋଧ୍ୟା ପୁର ।

ଥାନ ଛାଡିଲେ ସଖି ହେବୁ ଅନ୍ତର ଗୋ ।

।୧୭।

ଦୂଷଣ କଥାମାନ ଭୂଷଣ ହେବ ।

ଦିନମଣି ବଂଶରେ କଳଙ୍କ ହେବ ଯେ ।

ଦିନ ସାରିବି ଚାହିଁ କାହା ବଦନ ।

ଦିନକୁଦିନ ବାଧୁଥିବ ମଦନ ଯେ ।

।୧୮।

ଧରଣୀ ମଣ୍ଡନାରେ ଆଜନ୍ମସୁଖୀ ।

ଧରି ମୋ କର ଏବେ ହୋଇବୁ ଦୁଃଖୀ ଗୋ ।

ଧରିବ ନାହିଁ ମାନେ ବିମନ ପୁଣି ।

ଧ୍ରୁବଲୋକରେ ମୋତେ ଅଛନ୍ତି । ଶି ଗୋ ।

।୧୯।

ନ କଲା ବିହି ଆଉ ମୋଦୋଷ କ୍ଷମା ।

ନୃପତନୁଳା ମୁହଁ ଅଯୋଧ୍ୟା ବାମା ଗୋ ।

ନୃପତିମାନଙ୍କର ମୁକୁଟମଣି ।

ନୃପତି ହେଲେ ହେବି ମୁ ପାଟରାଣୀ ଗୋ ।

।୨୦।

ପିତା ସତ୍ୟ ପାଳିଣ ଯିବି ମୁ ବନ ।

ପ୍ରାଣବଲ୍ଲଭ ପ୍ରିୟା ନ କର ମାନ ଗୋ ।

ପତ୍ରକୁଟିରେ ଦିନ ବଞ୍ଚିବି ମୁହିଁ ।

ପଲ୍ଲବଚୟ ଆଣି ଶେଯ ସେଯାଇ ଗୋ ।

।୨୧।

ଫାନ୍ଦେ ପକାଇ ମୋତେ ବନ୍ଦ କରିବି ।

ଫାଇଁ ଦୁଃଖସାଗରେ ଭସାଇ ଦେବ ହେ ।

ଫୁଲଶା ହୋଇ ଆଉ ଦିନେ ନୋହିବି ।

ଫେରି ମୋ ଦୁଃଖ କାହା ଆଗେ କହିବି ଗୋ ।

।୨୨।

ବନମାନବମାନେ ଦେଖିଲେ ପୁଣି ।

ବୋଲିବେ ଯତୀ ସଙ୍ଗେ ଏକ ତରୁଣୀ ଗୋ ।

ବନେ ଆଣିଲେ ଏହୁ କାହା କୁମାରୀ ।

ବୁଲୁଛନ୍ତି ଧନୁଶରକୁ ଧରି ଗୋ ।

।୨୩।

ଭରତ ହେବ ଯେବେ ଅଯୋଧ୍ୟାପତି ।

ଭିକ୍ଷୁକ ହୋଇ ତୁମ୍ଭେ ବୁଲିବ କ୍ଷତୀ ଗୋ ।

ଭରସା ନାହିଁ ମୋର କା ପାଶ ଯିବ ।

ଭକ୍ଷିବ କନ୍ଦମୂଳ ସଙ୍ଗରେ ଥିବି ଯେ ।

।୨୪।

ମନରୁ ଛାଡି ସଖି ସେ କଥାମାନ ।

ମହିଳାମଣି ମୋର ଗଳା ରତନ ଗୋ ।

ମତ୍ତଗଜଗମନି ନୁହ ବିରସ ।

ମୁଖ ଦେଖିଲେ ଦୁଃଖ ହୋଇବ ନାଶ ଗୋ ।

।୨୫।

ଯୁବତିମାନଙ୍କର କାନ୍ତି ଭୂଷଣ ।

ଯାବତ କଥା କହି ମୋହିବି ପୁଣ ଗୋ ।

ଜଗତପ୍ରଭୁ ଯେବେ କଲ ନିରାଶ ।

ଜୀବନ ଯାଉ ମୋର ଶମନ ପାଶ ହେ ।

।୨୬।

ରାତ୍ର ପାହିଲେ ହେବ ଅଷ୍ଟମ ଦଶା ।

ରାଜିବନେତ୍ରୀ ଆଉ ନ କର ଆଶା ଗୋ ।

ରବି ବେଳକୁ ମୁହିଁ ନ ପାରେ ଜିଣି ।

ରଖି ନ ଦେବ ମୋତେ ଗ୍ରାମରେ ପୁଣି ଗୋ ।

।୨୭।

ଲଲାଟେ ଅଛି ମୋର ବିହି ଲେଖନ ।

ଲଭିବି ଅବଶ୍ୟ ମୁ କେ କରେ ଆନ ଗୋ ।

ଲକ୍ଷେ ମୁ ଚମ୍ପା ଦେଲି ଶିବଙ୍କୁ ନେଇ ।

ଲଭିବ ତୁମ୍ଭ ତନୁ ମୋ ଅଙ୍ଗେ ଯାଇଁ ଯେ ।

।୨୮।

ବନସ୍ତମାନଙ୍କରେ ଅସୁର ସ୍ଥାନ ।

ବଡ ଭୀତି ଲଭିବୁ ଦେଖି ଏମାନ ଗୋ ।

ବଡଭି ପୁରେ ଥାଅ ସଖିଙ୍କ ମେଳେ ।

ବନଜମୁଖୀ ବନ ନ ଯାଅ ହେଳେ ଗୋ ।

।୨୯।

ଶିବଧନୁ ଭାଙ୍ଗିଲ ଅଯୋଧ୍ୟା ଯାଇ ।

ସୁମନମାଳ ଦେଲି ଗଳାରେ ନେଇ ଯେ ।

ଶରଣ ଦେଲେ ତାତ ଚରଣତଳେ ।

ସମ୍ଭାଳି ନିଅ, ମୋତେ ବାହୁଯୁଗଳେ ଯେ ।

।୩୦।

ସାନୁଜ ଭ୍ରାତ ନାହିଁ ଅଯୋଧ୍ୟା ପୁର ।

ଶତ୍ରୁଘନ ଯାଇଛି ମାତୁଳ ଘର ଯେ ।

ସଉମିତ୍ରୀ ଜାଣିଲେ ଯିବେ ଗୋଡ଼ାଇ ।

ଶତ୍ରୁ କଳିବେ ରାଜ୍ୟ ନେବେ ଛଡାଇ ଗୋ ।

।୩୧।

ସାରସଗମନା ଯେ ବୋଇଲେ ବାଣୀ ।

ସରିବ ନାହିଁ କଥା କହିଲେ ପୁଣି ଗୋ ।

ଶ୍ରଦ୍ଧା ଯୁଗଳ କଥା ହେଉ ଏ ଗୀତ ।

ସଂସାରେ ଖ୍ୟାତ ହେଉ ଆମ୍ଭ ଚରିତ ଯେ ।

।୩୨।

ହସିଲେ ଚାହିଁ ପ୍ରଭୁ ସୀତା ବଦନ ।

ହଉ ସତୀ ବଚନ ନୋହୁ ଏ ଆନ ଯେ ।

ହରଷେ ଜନମାନେ ପଢିବେ ନିତି ।

ହୋଇବ ତାର ସବୁ ସୁଖ ସନ୍ତତି ଗୋ ।

।୩୩।

କ୍ଷମା କର ମୋ ଦୋଷ ଶ୍ରୀ ରଘୁଗଣ ।

କ୍ଷଣେ ମିଳିଲେ ଆସି ରାମ ଲକ୍ଷ୍ମଣ ଯେ ।

କ୍ଷଣେ ରହି ବୋଇଲେ ମୁ ଯିବି ବନ ।

କ୍ଷିତିରେ ଜାତ ହୋଇ ରାମ ଲକ୍ଷ୍ମଣ ଯେ ।

।୩୪।